Od dawna marzyłem o locie do Chile na dziką surową i nieprzyjazną człowiekowi Pustynie Atacama.
3 osoby, 24dni, 4000 przejechanych kilometrów, 3 pięciotysięczniki, noclegi tam gdzie chcieliśmy, w namiotach w miejscach tak pięknych i magicznych, że sam w to nie wierzę, na potężnych wysokościach nawet powyżej 5000m n.p.m przy tak rozgwieżdżonym niebie, że szczęka opada, z widokami na ośnieżone wulkany, z dala od cywilizacji, od ludzi, bez zasięgu, bez możliwości jakiegokolwiek kontaktu, myjąc się i piorąc w strumieniach, zdani tylko i wyłącznie na siebie nie wiedząc co przyniesie kolejny dzień i „modląc się” żeby auto przetrwało. Tego właśnie chciałem, kontaktu z prawdziwie dziką przyrodą gdzieś na końcu świata, do czasu gdy dopadła mnie choroba wysokościowa i obrzęk łba! „Ciekawe doświadczenie” zdychać w sylwestra na wysokości 4500m n.p.m wśród kości Wikuni gdzieś na pustkowiu, 14000km od domu, strach, lęki, początek był ciekawy 
Poruszanie się na wysokościach powyżej 5000m to dopiero zabawa, Przecież ja jestem wytrenowany myślałem…”pobiegam sobie, poćwiczę”… każdy krok to wyzwanie i walka o oddech, tętno w spoczynku w PL 40 a tam wysoko 100 uderzeń leżąc
Widoki Chile i Boliwii powalają! Jeśli chcesz poczuć klimat innej planety to jest odpowiednie miejsce. Gigantyczne salary, tysiące flamingów, przepiękne laguny, pustynie solne, gejzery, źródła termalne wysoko w górach, potężne skały, dzikie Wikunie, żadne ze zdjęć, które zrobiłem nie pokazuje tego miejsca tak jak widać je tam. Jestem wyeksploatowany, spełniony.
Dziękuję Tomek i Ewa za wspaniałą wspólną przygodę, która zostanie ze mną na długo.
Dziękuję bardzo mojej siostrze Barbara Salej za pomoc podczas mojej nieobecności.
Ale najbardziej to dziękuję Dagmarka Tobie, że się w końcu zgodziłaś i mnie tam puściłaś i że mnie nie zostawiłaś…
jeszcze…
